Gisterochtend mooi León verlaten en op weg gegaan naar Logroño in de provincie La Rioja. Ik wilde tijdens mijn rondreis natuurlijk die wijnstreek niet overslaan. Het was ongeveer 350 kilometer rijden. Een eitje, alles vlak, bijna rechte wegen, dus de cruisecontrol erop en karren maar! Langs de weg liep bijna overal het pad, waar de pelgrims overheen liepen. Ik kwam er dus heel veel tegen en oh, wat moesten ze nog een eind! Het was tegen de 40 graden op die hoogvlakte, geen zuchtje wind en helemaal geen schaduw!

Ik had met Reyes afgesproken dat ik rond 15.00 uur bij haar appartement zou zijn. Dank zij de GPS is dat gewoon te plannen, dus om 14.59 uur zei TangoTruus dat de bestemming was bereikt. Tja, daar had ik onderhand ervaring mee. Want de bestemming is dan wel bereikt, maar soms moet je nog een poort door, soms is er een speeltuintje voor de deur, nou het is soms echt zoeken. Hier bij Reyes had ik geen idee waar ik naartoe moest, maar ze appte, want ze had me langs zien komen. Ze kwam naar beneden, want het bleek een flatgebouw te zijn, waar ik terecht kwam. Onder de flat was een parkeergarage. Ze stapte bij me in en wees me de weg, anders had ik het nooit gevonden! Ze sprak alleen maar rap Spaans. We kwamen in de krapste parkeergarage waar ik ooit in geweest ben! Eerst kaarsrecht steil naar beneden, toen een nauwelijks te nemen scherpe bocht naar rechts. In die bocht moest je de afstandsbediening gebruiken om de deur te openen. Ik reed en zij deed de rest, terwijl ze allemaal aanwijzingen rebbelde. Ik moest linksaf en na een paar meter zei ze dat ik achteruit moest. Ik begreep er niks van. Was linksaf soms niet goed geweest? Nu kun jij mij op de meest enge bergweggetjes laten rijden of door de meest smalle steegjes, over 10 baans snelwegen, geen enkel punt, maar zoals eeuwen geleden mijn rijexaminator zei:”U kunt uitstekend rijden, maar inparkeren en achteruit rijden zijn Uw zwakke plekken!” De goede man had gelijk!! Dat is altijd zo gebleven! Ondanks de achteruitrijcamera en de piepjes, presteer ik het nog om bijna tegen pilaren en stoepjes aan te knallen! Dus om het achteruitrijden nu te vermijden, dacht ik slim te zijn en eegens in die krappe garage te gaan keren. “No, no” riep Reyes! ( jammer dat ik hier geen filmpje van heb!) Waarom mag ik nou niet keren???? Eindelijk werd het me duidelijk: ik moest nog een level lager! En als ik meteen naar rechts was gegaan, was het onmogelijk om de scherpe bocht rechts naar beneden te kunnen halen. Dus ik moest eerst achteruit en vanuit die positie gaat het wel. Dus iedereen, die op level -2 staat, moet die handeling verrichten.

We moesten naar plaats 67. Toen de auto daar stond moesten we naar plaats 105 waar een deur was, die je met een sleutel moest openen. Achter die deur was een lift. Voordat die het deed moest je die ook activeren met een sleutel. En toen kwamen we precies bij het appartement op 4 hoog uit! Mijn god, wat een operatie! En nu was Reyes erbij, maar vandaag moest ik het natuurlijk alleen doen!

Ik kwam in een prachtig appartement. Heel groot en gerieflijk en goed internet!!!!!! (Ik word nog steeds met appjes bestookt door Lourdes (van dat vreselijke appartement in León) dat ik toch wel het meest afschuwelijke mens ben, die er op aarde rondloopt om haar “villa” zo af te kraken. Tja, natuurlijk is het niet leuk om negatievereacties te krijgen, maar ik zou zeggen, doe er je voordeel mee!

Hier is het allemaal piekfijn in orde. Er stond een lekkere fles Rioja in de koelkast. (Rood! dat zijn wij niet zo gewend van rode wijn, maar hij is (was, want hij is op!) heerlijk. Alles werd in rap Spaans uitgelegd en weg was Reyes.

‘sAvonds nog even het stadje in geweest. Ook weer zo’n schattig Middeleeuws plaatsje. En hier waren de pintxos straatjes weer terug. Hier was het opvallend dat veel barretjes maar 1 soort hapjes verkochten, dus bijv. alleen spiesjes, of toast met champignons of patatas bravas. Wat ook opvalt, eigenlijk de hele reis al, dat je nergens muziek uit de winkels of de bars hoort en ook geen straatmuzikanten. Je hoort alleen het geroezemoes van de mensen, want ook hier is het oude centrum autovrij.

Tja en dan vandaag: GEWELDIG!!!!!!!!!!!!

Ik had al gelezen dat de regering na de crisis van een aantal jaren geleden, deze streek een oppepper wilde geven. Het is begonnen met Bilbao. Dat was een vieze industriestad, maar door de komst van het Guggenheim is die stad helemaal booming. Zo ook wilde men de Riojawijn naar een hoger plan brengen. Er is heel veel in geïnvesteerd en met succes. Er kwam een aantal wijngaardeigenaren, die met subsidie serieus werk gingen maken van de druiventeelt. Ze namen ook moderne architecten in de arm om heel aparte bodega’s te ontwerpen. 2 daarvan heb ik vandaag bezocht. Ongelooflijk bijzonder: de eerste ligt op een heuvel en zie je dus al van ver liggen. Het enige wat je ziet is een grote rechthoekige glazen ruimte met een trap ernaartoe. Binnen is de ruimte (zo’n 40x25 meter) helemaal leeg op wat feautuils en banken na. Je hebt dus een schitterend onbeperkt uitzicht over de wijngaarden. De architect is Iñaki Aspiazu. Hij is een Bask. Zijn idee was om de omgeving zo min mogelijk te “vervuilen” met een bodega. Dus het hele proces van wijnmaken speelt zich af onder de grond in 7 verdiepingen. In totaal 40 meter diep. Heel indrukwekkend door zijn eenvoud! Ik had daar een winetasting tour geboekt. Heel veel verhalen over het maken van wijn en daarna proeven. 1 wit en 1 rood met bijpassende hapjes. Jammie,jammie!

De volgende winery is ontworpen door Santiago Calatrava. Die architect kennen jullie waarschijnlijk wel en anders maar even googelen.

Ook dat was een onvoorstelbaar bijzonder gebouw. Calatrava heeft zich laten inspireren door de omgeving. Het dak is golvend net als de bergen erachter. De rand van het dak is helemaal afgewerkt met zilverkleurige plaatjes blik? Van uit de verte lijken ze net blauw net als de lucht erboven. Zoooo mooi! Die winery was gesloten. Ja eigenlijk moet je hier natuurlijk in september, oktober zijn als de oogst bezig is.

Morgen heb ik weer een winetasting tour geboekt in een gebouw van Frank Gehry (de architect van het Guggenheim) Onze Frank is niet van het opgaan in het landschap. Dit gebouw knalt eruit, heb ik op plaatjes gezien. Ik ben heel benieuwd!

Tot morgen!