marianne-in-spanje.reismee.nl

Beetje grot en Picos

Hoi hoi daar ben ik weer! Nee ik was niet ziek en ik was ook niet dronken!!!! In het huis van Teresa, waar ik nu verblijf is geen internet. Hoe is het mogelijk he in deze tijd!

Ik zit nu in een barretje en drink een tinto de verano en heb daardoor meteen verbinding.

Oh ik heb zulke leuke, intensieve dagen achter de rug! Het begon donderochtend. Ik heb toen een grot kunnen bezoeken met echte prehistorische tekeningen van rond de 45.000 jaar oud. De grot heet Monte Castillo. Niet zo bekend, dus ook niet zo druk. Wat ik niet wist is dat er honderden grotten met tekeningen zijn gevonden in Noord Spanje en Zuid Frankrijk. Er zijn er maar een paar bekend. Het is heel apart om daar te staan en te weten dat een hand van zoveel duizenden jaren oud die schilderingen heeft gemaakt. Ze zijn wel wat vaag, maar ja wat wil je? Na zoveel jaar! Eigenlijk zijn het altijd dieren, bizons, herten en meer van dat spul wat er toen rond liep. Kenners kunnen aan de afbeeldingen traceren hoe oud ze zijn. Wat ik nog nooit had gezien was dat hier heel veel handen op de muren stonden en dan in negatief. Dus hand op de muur en eromheen verf. De kleuren zijn eigenlijk altijd zwart, wit en vele tinten rood tot oranje. Daarvoor gebruikten ze houtskool en oker wat ze mengden met andere mineralen. Ook was er een muur, waar allemaal volmaakt ronde stippen op waren geschilderd, zo groot als een rood stoplicht zeg maar. Niemand weet wat die stippen betekenen.

Daarna ben ik langs schattige kustdorpjes naar Cangas de Onìs gereden, waar ik nu dus zit te typen. Dit dorpje ligt in Asturias en hier noemen ze de streek Picos de Europa. Het is een heel bijzonder berggebied, wat zich uitstrekt over Cantabrië, Asturië en Léon. Hoe dichter bij de zee hoe meer het regent en hoe groener het is. Dat gedeelte heb ik gisteren bezocht. Het is maar 20 minuten rijden naar de zee. Ongelooflijk dat je op zo’n korte afstand in zo’n totaal ander landschap terecht komt. Ik heb een prachtige wandeling gemaakt langs een aantal gletsjer meren. Bij het begin van het stadje stond al aangegeven dat je niet met eigen auto naar de meren kunt, maar dat je met de bus moet gaan. Nou dat is maar goed ook. Er komen zoveel mensen op af en de weg is smal met veel haarspelden. Als iedereen met eigen auto zou gaan komt alles tot stilstand. Ik ging dus met de bus en niet zo’n kleintje, maar het zijn grote bussen van de Alsa maatschappij. In het ruim hebben ze benches voor als je een hond mee wilt nemen. Ik rijd zelf altijd graag haarspelden, ook deze vakantie weer, maar met zo’n grote bus dat is andere koek. Wat een gemanoeuvreer! De chauffeurs hebben walkie talky’s om onderweg te overleggen wie er als eerste de bocht om kan gaan. Het is heel apart dat het lijkt of de helft van de bus boven het ravijn hangt. Je kijkt dan zo de diepte in. De bussen hadden dus wel af en toe een tegenligger, maar wat helemaal apart was, was dat er soms een aantal koeien rustig in de bocht op de weg lagen te herkauwen! Toeteren hielp niet veel, dus het was wachten totdat de dames plaats wilden maken. Je struikelt hier werkelijk over de koeien, schapen en geiten. Asturias is niet voor niks bekend om zijn kaas.! Het was gisteren toch een speciale dag: alweer de vierde verjaardag van Jan! Hij was heel dicht bij me en ik had me geen mooiere plek kunnen wensen om aan hem te denken. In dit prachtige berglandschap, waar hij ook zo van hield! Ik heb me een slag in de rondte gewandeld helemaal om die meren heen. Ik was ongeveer 5 uur bezig, met stops natuurlijk he ;-) ik kon gewoon met mijn Teva’s wandelen, want de weg was goed.

‘sAvonds had ik een excursie geboekt waarbij we meer te weren zouden komen over kaas en cider maken. Het begon om 19.00 uur en het tourist office zei dat het 20 minuten rijden was. Dus ik sprong rond 18.30 uur in mijn auto, stelde de GPS in, nou niet dus!!! Het was zo’n klein dorpje, dat pakte hij niet!!!!!!! Toen maar op de kaart gekeken, maar het was veel verder rijden! Ik scheurde over de weg, bijna een piepklein bordje voorbij waar het dorpje Asiego op stond. Ik kon nog net mijn stuur omgooien. En toen was het nog 5 kilometer omhoog met allemaal haarspelden. Ik had ook geen idee waar het was, maar ja, het dorpje was zo klein, dat ik meteen naar het eerste het beste groepje toestapte en ja hoor dat was de excursie. Alleen maar Spanjaarden en alles dus in het Spaans. Ik was al met al 15 minuten te laat, maar dat was niet erg, want ik begreep er werkelijk geen bal van wat die man allemaal vertelde. Wel als het over die kaas ging, maar hij haalde er van alles bij, vertelde iemand. We kregen allemaal een stok, want er moest gewandeld worden! Ik had daar helemaal de goede schoenen niet voor aan en ik had al zoveel gewandeld!!!!!!!! De omgeving was echt schitterend!!!!! En die man bazelde maar door. Ik stierf van de honger en ik was best moe. Het bijzondere van die kaas daar is dat hij heel langzaam rijpt in grotten en in verlaten mijnen. Er was daar vroeger heel veel mijnbouw (ijzer, zink, lood, mangaan) Wel een leuk gezicht die kazen in die grotten. De foto is niet zo duidelijk. Ondertussen kleurden de bergen zacht oranje. Ik heb dat nog nooit gezien. Het is kalksteen en op die plek kregen ze dus die kleur! Iedereen stierf onderhand van de honger en toen moesten we nog naar de cider. Dat duurde ook weer een uur en toen eindelijk gingen we aan tafel. Dat was bij de prijs inbegrepen. Toen was het inmiddels 22.30 uur. Het was een echte sidreria. Die zie je hier heel veel. Er staat dan een apparaat op tafel waar je een fles cider inklemt. Aan de andere kant komt het glas schuin te staan. Je duwt dan op een handle en dan komt er cider in het glas, wat gaat schuimen. Ongeveer 3 cm. En dat wordt steeds herhaald. De hele tafel stond vol met allerlei lekkere, soms onbekende hapjes. Ik kreeg uitleg van mijn medetafelgenoten. Alles smaakte heerlijk en op een gegeven moment zat ik propvol!! Maar.......... dat bleken alleen de voorgerechten te zijn!!!!! Er zouden nog bonen en vlees en een dessert komen....... Het was toen 00.15 uur!!!!!!! En ik moest natuurlijk dat hele stuk met die haarspelden in het donker gaan rijden. Ik ben toen maar weggegaan. Het was aardedonker in het dorpje en ik kon bijna de auto niet terugvinden, want ik had in mijn haast niet goed opgelet waar ik hem had neergeknald. Nou ja, jullie krijgen dit bericht, dus het is goed gegaan!

Vandaag een echte bergtocht gemaakt met de wandelschoenen aan. Het was maar goed dat ik daar voor gekozen had, want dat was hard nodig. Ik ging naar het meest afgelegen stadje hier, waar geen weg naartoe gaat. Het heet Bulnes. Onvoorstelbaar hoe mensen zich hier ooit hebben kunnen vestigen. Ik moest ernaar toe met een soort treinstel. Die overbrugde in 7 minuten 400 meter. Het was net de metro, want hij ging de hele tijd door een tunnel, die ze door de bergen hebben gehakt. Ik had ook naar Bulnes kunnen lopen, maar dat zag ik niet zitten. Bulnes bestaat welgeteld uit 10 huizen. Half in de rotsen gebouwd en half uit stenen, die daar genoeg voor handen zijn. Helemaal omringd door ruige, bijna kale bergen. Onvoorstelbaar mooi. Overal hoorde je water stromen. Enorm veel beken klaterden van de bergen naar beneden. Alle tien de huisjes zijn nu restaurantjes! Heel kleinschalig en sfeervol. Maar ja, alweer een dorpje waar het oorspronkelijke leven uit is verdwenen. Na een broodje(!!!!!!!!!!!) (zie foto) met pittige kaas begon ik aan de afdaling. Die kaas smaakt als Roquefort, maar veel pittiger.

Daar ging ik, mijn eerste bergtocht in mijn eentje. Ik merkte dat ik heel voorzichtig was. Veel voorzichtiger dan vroeger. Ik was me er constant van bewust dat ik niet mocht uitglijden of vallen. En die kans was heel groot, want het pad was geen pad, maar alleen maar stenen, keien, stenen, keien. Soms heel glad. Mijn val van een paar jaar geleden speelde ook een rol. 1 keer je nek breken in een mensenleven is wel genoeg! Dus heel voorzichtig ben ik naar beneden gehobbeld. Rechts was de rots en links was de afgrond. Hekjeshebben ze hier nog nooit van gehoord ;-)

Al met al was het zwaar, maar faaaaaaantaaaaaaastisch!!!!!!!! Dat ruige landschap, die klaterende beken, die schitterende bloemen!!!!!!! Ik heb er ongeveer 3 uur over gedaan om weer bij de auto te komen.

Zo zijn jullie er nog???????? Tja, drie dagen in 1 mail gepropt.

Morgen ga ik Asturias verlaten en kom ik in Leon terecht. Ik ga een beetje richting huis. Niet dat ik me verveel, maar ja, het is overal zo mooi, dat ik er wel weken wil blijven. Maar voor een eerste indruk is het prima zo. Galicië bewaar ik voor een volgende reis in combinatie met Noord Portugal.

Reacties

Reacties

Meerkoet

A D E M L O O S ...... ademloos klem ik me vast aan jouw reisverslag en bedenk daarbij hoe actief en ondernemend jij bent ! Voor een "normaal " wezen als ik , is de andere kant van de sloot bereiken al een hele belevenis ......
Marianne , petje af voor je ondernemingslust én je leuke schrijfstijl .
Ik volg je , maar wel vanaf een lui zitplekje .

Ina

Hoi Marianne, ik vroeg me al af of je onderweg misschien verongelukt was?. Maar hier ben je weer met een prachtige uitleg van je reis. In mijn volgende leven, ha ha ha, ga ik samen met Harm, dit ook bezoeken.

Ina

Het is hier geen 23.07 uur, maar 21.05 uur

Mariet

Spanje is toch echt het meest verrassende land van Europa. Jaren geleden verloor ik mijn hart aan Spanje en zó terecht.

Carla

Petje af voor je, wat jij allemaal doet en durft en het het was weer een smeuig reisverslag. Ga zo door

Christine

Wat een avontuur. Mooi en meeslepend geschreven!

Monique

Je reist als een ontdekkingsreiziger nog steeds verwonderd over zoveel schoonheid en je hebt inmiddels al heel wat gezien. Wat grappig om met al die Spanjaarden die excursie te doen. Dan zit pas echt tussen de autochtonen. Weet je nog NT-2 met de learnables “de dikke man eet spaghetti .... :))
Met handen en voeten kom je een heel eind. Veel plezier mop, geniet ervan!!!

Frank Langeveld

Van die appelsap van drie hoog was ik ook niet onder de indruk, maar sidrerias willen nog wel eens uitmunten als het op vlees aankomt. Ergens ten zuiden van Zarautz (Baskenland) in zo'n sidreria het lekkerste vlees ooit gegeten. Maar dat was ruim voor middernacht.

Marianne

Stop met je reacties! Ik stel dat helemaal niet op prijs!

nanda

Alleen maar pffffffff......
Dat mag nog wel!

Meerkoet

Pffffff ..... !!

Irca

Weer een mooi en spannend verhaal.??

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!