Vanochtend meldde ik me om 10.00 uur bij de fietsenwinkel voor de fietstocht met gids. De gids had zich op het laatste moment ziek gemeld, dus dat ging niet door. Bah, even teleurgesteld, maar toen zei de innerlijke GPS:”herberekenen?” O.k. Toen maar zelf gaan fietsen op de huurfiets. Het was goed fietsweer. De afgelopen dagen was het steeds 37 graden en vandaag 21!

Langs de rivier kun je kilometers fietsen op mooi aangelegde paden. Ik ben niet zo van het fietsen, zeker niet omdat er nu geen uitleg bij was. Na anderhalf uur vond ik het wel genoeg en heb de fiets weer ingeleverd.

En toen en toen........ naar het Guggenheim!!!!!!!!!

Allemachtig, wat was dat een belevenis! En dan te bedenken dat ik het eigenlijk bij de buitenkant wilde laten. Wat een onvoorstelbaar mooi gebouw is dat. Het komt zeker in het ruitje te staan van de piramides, de Taj Mahal, de Sint Pieter enz.

Het is ontworpen door de Amerikaans/Canadese architect Frank Gehry. Toen hij de opdracht kreeg heeft hij het hele museum op een servetje in een bar getekend zonder zijn potlood van het papier te halen! Ongelooflijk is dat! Je hoort dat vaker van grote musici, beeldhouwers en schilders, dat het werk zichzelf eigenlijk maakt. De artiest is eigenlijk alleen het medium waardoor het kunstwerk a.h.w. tot leven wordt gewekt.

Maar ja bij zo’n immens gebouw blijft het niet bij een idee. Er moeten ontzettend veel technische hoogstandjes worden verricht om zo’n gebouw te kunnen maken. Het geheel bestaat uit glas, steen, staal en titanium. De buitenkant bestaat bijna geheel uit titanium platen, die over elkaar heen vallen, als visschubben. De platen zijn ook niet glad, maar een beetje gebobbeld. Ze zijn goudkleurig. Ze zijn maar enkele millimeters dik. Er is een jaar geëxperimenteerd om de juiste hardheid en kleur te krijgen. De platen lopen ook een stukje door naar de binnenkant, zodat binnen en buiten naadloos in elkaar overlopen. Bij elke weersgesteldheid verandert het gebouw van kleur. Werkelijk schitterend. Gehry hoort bij de school van het Destructieve. Deze architecten willen in hun gebouwen de onzekerheid van deze tijd aangeven. Daardoor is niets in het gebouw recht. Alles is gemaakt met bogen en vloeiende lijnen. Dat was bouwkundig een enorme uitdaging. Eenmaal binnen kom je in het atrium. Een enorme kegelvormige hal, helemaal van glas. Aan de randen zijn trappen en loopbruggen gemaakt. Overal waar je loopt zie je alles. Zowel binnen als buiten. Ook zijn er liften. De lift zelf gaat recht, maar de schachten zijn ook gewelfd. Als het atrium van normaal glas zou zijn, dan was het binnen natuurlijk niet uit te houden van de hitte. Dus is er een jaar gezocht naar speciaal glas, waar zonwering in is verwerkt, zonder dat het glas zijn helderheid verliest. Echt ongelooflijk. Overal zijn deuren, waardoor je buiten op terrassen komt. Op elk van de drie verdiepingen. Het gebouw staat in het voormalige havengebied aan de rivier de Nervion. Langs de terrassen lopen een soort grachten en meteen daarna begint de rivier. Het lijkt dus net of het hele gebouw als een schip op het water drijft. Het is niet te beschrijven hoe ingenieus dit gebouw in elkaar zit.

En dan zijn er natuurlijk de zalen met de kunstwerken. Sommige werken zijn prachtig, sommigen raadselachtig. Maar het is een onvoorstelbare belevenis om hier te zijn.

Tja en dan ga ik morgen Baskenland verlaten. Ik ga dan naar de volgende provincie:Cantabrië. Naar Santillana del Mar, volgens zeggen het mooiste kustdorpje van heel Spanje, dus ik ben heel benieuwd.

Ik maak nog even een omweggetje naar Guernica. Ik hoor sommigen van jullie denken:”He, Guernica, dat is toch dat beroemde schilderij van Picasso?” Ja, dat klopt!

Morgen meer daarover!

Leuk cliffhangertje he???

,