Vandaag dus een autotochtje door het achterland van San Sebastian. Nou als ze me daar geblinddoekt ergens hadden neergezet en hadden gevraagd waar ik was had ik alle landen genoemd behalve Spanje. Het was net of ik door Oostenrijk of Zwitserland reed, alleen niet van die hoge bergen. Wel wegen met veel bochten, maar net geen haarspelden. Ook koeien en schapen in de wei. De boerderijen zijn wel karakteristiek. Gebouwen uit 1 stuk, waar de mensen en dieren onder 1 dak wonen i.v.m. de warmte in de winter.

De bergdorpjes zijn wel echt Spaans, nou ja Baskisch dan. Het woord Spaans uitspreken is hier toch nog steeds vloeken in de kerk. Overal wappert de Baskische vlag, alles staat alleen maar in het Baskisch geschreven. Nog steeds heel gevoelig allemaal. Op de terrasjes heb ik vooral geluisterd hoe dat Baskisch nou klinkt. Nou net als het schrift is er ook aan de uitspraak geen touw vast te knopen. Het lijkt totaal niet op Spaans! Ik vind ook dat hier opvallend veel mensen zijn met blond haar en blauwe ogen. Als je ze in het wild tegenkomt zou je nooit zeggen dat het Spanjaarden zijn. Nou dat zijn het dus ook niet.

Vanavond afscheid genomen van San Sebastian met nog een paar lekkere pintxos. Oh wat is het toch een gezellige stad met al die barretjes. Het was enorm druk.

Morgen ga ik verder naar het westen, richting Bilbao.

Vandaag geen foto’s. Want jullie zitten vast niet te wachten op plaatjes van alpenweiden met koeien! En die dorpjes kennen jullie nu ook wel!