Gisteren dus een dagje Donostia. (San Sebastian) Met de bus was ik in 10 minuten in het hart van de start. En wat voor een hart: een soort brede laan, die eindigde bij de zee. In het midden was een strook aangelegd met schitterende beplanting. Oh wat een lust voor het oog! Als hoge beplanting vooral canna’s en op de grond een zee van eenjarige plantjes zoals je die in Nederland ook in de tuincentra ziet. In de winter sneeuwt en vriest het hier, dus het moet elk jaar opnieuw ingeplant worden. Echt door de hele stad zag je die schitterende perken. Zoooo mooi. De hele stad doet zeer verzorgd aan. Een overzichtelijk stratenplan met allemaal brede lanen met een overvloed aan winkels. De brede lanen zijn te danken aan de vele branden die hier in het verleden zijn geweest. Al dan niet opzettelijk ontstaan. Alleen bij de zee is nog het gedeelte in tact. Alles is daar rondom de Plaza de Constitucion gebouwd. Dit is een langwerpig plein, wat vroeger voor stierenvechten werd gebruikt. Aan een van de korte kanten is het gemeentehuis gebouwd en aan de andere drie kanten zijn nu appartementjes. Vroeger waren dat de loges om naar het stierenvechten te kijken. Je kunt het nog zien aan de nummers boven de ramen. In de oude stad wemelt het van de pinxitos bars. Wat tapas zijn voor Zuid Spanje zijn pinxitos typisch voor het noorden. Het zijn stukjes stokbrood met van alles erop en daar een stokje doorheen. Of allerlei lekkers aan een stokje geregen. In Benidorm is ook zo’n tapas/pinxitosstraatje.

Deze stad staat ook bekend als cultureel Mekka. (meeste sterrenrestaurants van heel Europa) En dan natuurlijk die prachtige baai. Halfrond met aan de uiteinden een heuvel en in het midden een eilandje. Doordat het eilandje de golven breekt heeft het zand kans om neer te dalen en daardoor is hier een schitterend halfrond zandstrand ontstaan. Langs het strand is een prachtige boulevard gemaakt omzoomd met tamarisken. Ik heb dat nog nooit ergens gezien. Palmen groeien hier nauwelijks. Die zie je meestal langs boulevards, maar hier hebben ze dus gezocht naar iets wat mooi is en winterhard en toen zijn ze bij de tamarisk terecht gekomen. Ze hebben heel fijne takjes zoals je vroeger bij een bos anjers kreeg en zacht rose bloemetjes. Prachtig. De boulevard is om te wandelen, daarnaast een fietspad en daarnaast de weg. Na de weg is het wat heuvelachtig en daar hebben vorsten en andere notabelen hun buitenhuizen/paleizen in het verleden gebouwd. Tja als eentje daarmee begint komt de rest vanzelf. Je kijkt je ogen uit zulke mooie gebouwen als daar staan. Ze kwamen daar allemaal naartoe, omdat het in de zomer wat koeler was.

Ik ben de hele baai langs gewandeld. Ongeveer een uur. Niet te heet, dus heerlijk om te wandelen. Ik word altijd zo blij van de zee. Ik weet niet hoe dat komt. Ook thuis zie ik natuurlijk altijd de zee en dat verveelt me nooit. Aan het einde van de boulevard nam ik de tandradbaan de heuvel op. Daar had ik een schitterend uitzicht over de hele baai met tientallen dobberende bootjes, de mondaine strandpaviljoens en de zonnende mensen. Deze stad is echt een aanrader als je een weekje wilt relaxen. Je hebt hier alles op loopafstand bij de hand.

Tja en dan komen bij mij toch ook de beelden op van de ETA. Wat was dat toch een vreselijke tijd. Want ook die aanslagen gebeurden hier. Hier en daar zie je nog wel een gedenkteken voor omgekomen Baskische strijders. Het woord Eta wordt angstvallig vermeden. In de souvenirwinkels kun je baskische outfits kopen: rode baret en sjaal en witte blouse en broek. 

Misschien moest ik er wel extra aan denken, omdat ik pas een boek heb gelezen over de Baskische vrijheidsstrijd. Echt een aanrader. Het heet “Vaderland” van Fernando Aramburu. Het is een Baskische schrijver die schrijft over de verscheurdheid in dorpen en zelfs in gezinnen, waarbij het ene familielid wel bij de Eta is en het andere niet. Heel aangrijpend.

De dag afgesloten met lekkere pinxitos.

Ik weet niet of ik de foto’s ook in dit verhaal kan krijgen. Ik denk het eigenlijk niet. Dus maak ik steeds een aparte fotoserie.

Ik ga nu een tochtje maken door het heuvelachtige achterland.

Tot later!