Afgelopen nacht heeft het behoorlijk geonweerd en geregend. Vanochtend was het lekker opgefrist. Ik heb heerlijk geslapen in mijn junior suite. Wat een luxe zo’n grote kamer met prachtige spullen. Allemaal echt Spaans, dus veel ebbenhouten kasten, tafels en ook het bed met een enorm houten achterkant, helemaal met figuren eruit gesneden. Brokaten gordijnen, het kon niet op.

Vanmorgen was het gelukkig weer droog. Ik ben eerst het sprookjespaleis gaan bezoeken. Ik lag voor openingstijd al voor de deur, dus ik was als eerste binnen. Nog seniorenkorting gekregen! Nou en toen konden we weer klauteren, van de ene toren in de andere. Behalve paleis was het ook een kasteel en vanuit de torens kon je van alle kanten de vijand zien aankomen. In die tijd woonden de koningen niet op een vaste plek, maar reisden rond. Spanje bestond in de 14de eeuw uit heel veel machtige koninkrijken, die elkaar constant bevochten. Eigenlijk zijn het 2 paleizen naast elkaar, want de koningin vond het oude kasteel te ouderwets, dus liet manlief ernaast een nieuw optrekje bouwen! Kijk, zo’n man wil ik ook nog wel!!!!

Het paleis was een van de meest luxueuze in heel Europa. Er zijn beschrijvingen van door bezoekers, die het bezocht hebben. Alles met bladgoud, prachtig houtwerk, geglazuurde tegeltjes, overal tapijten aan de wand en op de vloeren. Gigantische open haarden in elk vertrek. Aan het vertrek van de koningin grensde een schitterende tuin met sinaasappelbomen, een hangende tuin van 20 meter hoog, een volière met exotische vogels en een dierentuin met exotische beesten. Aangezien dit vertrek zich op de eerste verdieping bevindt, moest het geheel natuurlijk behoorlijk gestut worden. En inderdaad is er onder die tuin een schitterend vertrek gebouwd met allemaal kruisrib gewelven. Dat vertrek had dus alleen maar de functie van een stut! Nu hebben ze er een plankier in gemaakt, zodat ze er voorstellingen kunnen geven. Na een enorme brand is de totale inboedel verloren gegaan, helaas.

Daarna ben ik richting de Franse grens gereden voor een bezoek aan een beeldig vissersplaatsje Hondarribia. Ik moest door ontelbare tunnels rijden, want ik zat natuurlijk aan de Spaanse kant van de Pyreneeën. Het licht van de auto ging aan, want het was ontzettend mistig. Ik reed soms gewoon door de wolken en de temperstuur daalde naar 16 graden!

Gelukkig moest ik toen weer afdalen naar zeeniveau om het stadje te bezoeken. Het was zwaar bewolkt maar niet al te koud. Zo’n 25 graden. Wat een verschillen in temperatuur maak ik mee.

Het stadje was beeeeeeldig. Het is met niks te vergelijken. Allemaal fel gekleurde huisjes met balkonnetjes met bloembakken. Zooooo mooi! Ik was nu dus vanuit Navarra in Baskenland terecht gekomen. Jeetje wat een vreemde taal is dat. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Zulke vreemde woorden. Alles staat hier tweetalig in het Baskisch en in het Spaans. In de baai dobberden ontelbare vissersbootjes. Echt enig om te zien.

Toen door naar het volgende beeldige vissersdorpje: Pasai Donibani. Dwars door het oeroude stadje loopt een heel brede rivier naar de Atlantische Oceaan. Dus overal pruttelden bootjes en boten voorbij. Ook zo gezellig met van die kleine pleintjes waar de huisvrouwen na het boodschappendoen even met elkaar zaten te klessenbessen. Kindertjes, die aan het voetballen waren met een visnet tussen de doelpalen. Ik zag allemaal mannen en vrouwen een huis binnen gaan. Het bleek het plaatselijke zangkoor te zijn. Ik heb even staan luisteren, het klonk heel mooi.

Daarna naar mijn overnachtingsadresje in Donostia. Zo noemen de Basken hun stad San Sebastian.

Lang leve de GPS! Oh wat is dat toch handig. Ik had het adresje anders nooit gevonden. Het is in een nieuwbouwwijk aan de rand van de stad. Ik heb dat expres gedaan, omdat er parkeergelegenheid bij is en een bushalte voor de deur. Ik heb een enorm appartement tot mijn beschikking. Prachtig ingericht, alles gloednieuw. De schoonmaakster stond me op te wachten om me de sleutel te geven. Nou hier houd ik het wel 3 nachten uit!

Morgen ga ik Donostia verkennen.